Boelarebos – Vlaams zweefvliegcentrum Phoenix

Boelarebos

Het boelarebos is een bosgebied in de Vlaamse Ardennen.  3 brongrachten gaan door het bos en monden uit in de Gaverbeek en Dender. langs deze grachten groeit er een specifieke vegetatie. Langs deze brongrachten zal je dikwijls de  paarbladig  en verspreidbladig goudveil tegenkomen maar ook muskuskruid en slanke sleutelbloem langs.  In het bos zelf groeien bosanemoo, maagdenpalm, aronskelk, boshyacint, salomonszegel, lelietje van dalen, daslook, vogelmelk. Het bos is ook bekend bij de wielrenners dankzij zijn hellingen.

Vlaams zweefvliegcentrum Phoenix

Tijdens deze wandeling komen we het VZP tegen. Vlaams zweefvliegcentrum Phoenix. Sinds 1996 werkt het centrum samen met het vliegveld in Geraardsbergen om opleidingen te geven met zweefvliegers. Naast zweefvliegers kan je er ook enkele sportvliegtuigen zien opstijgen.

Wandelroute en geocaching

Route

Dit was een speciallekke. Ik ben vertrokken met mijn kinderen en Bailey.  Zoals gewoonlijk had ik deze route vooraf uitgetekend via de site viewranger. De kaart gaf tamelijk veel wandelpaden in dit bos. Maar het was zonder te rekenen op het vallen van de bladeren. Eens in het bos was het al snel duidelijk dat sommige kleinere  paden door de bladeren gewist waren. De gps gaf aan dat er links een pad was. Maar deze was helemaal niet te zien. Toch de gps gevolgd, waardoor we constant het gevoel hadden om buiten de paden te wandelen. En een geluk dat we ons gps gevolgd hebben want dit heeft ons op heel mooie plaatsen gebracht. 

Toen kwamen we op één groot plaats, en natuurlijk was daar ook geen enkel pad te zien. Wat was ik gerustgesteld om een groep wandelaars tegen te komen. Dit was toch een bevestiging dat wij nog steeds op het pad waren. Er waren ook geregeld banken wat ook een aanwijzing was dat wij goed zaten. 

Tot op een gegeven moment dat mijn gps-signaal een stuk zwakker was. Deze reageerde niet zo goed meer en het was dus verder gokken naar de weg. Deze keer waren we dus wel buiten de paden geraakt. Door de regen van de laatste dagen zakten ons schoenen tot aan de enkels in de modder. Dit was al een teken dat dat niet een pad was die veel gebruikt werd. Eventjes dacht ik, nu zijn wij verloren.

De kinderen die vonden het daar en tegen geweldig want we moesten steile hellingen en afdalingen doen. Vooral de afdalingen vonden ze super. Opeens hoorde ik het geluid van auto’s. Toen dacht ik ‘yes’ we zijn hier niet ver van een straat. We zijn dus blijven voort gaan op het geluid van de wagens. En ja, op die manier zijn we terug op de baan beland. 

Alleen was er één probleempje. We waren een goed 15m lager uitgekomen dan voorzien en op de plaats waar we uitgekomen zijn was het bos afgesloten van d weg met een omheining. En de weg naar het pad die we moesten hebben was volledig versperd met takken, bramen en doorns. Ok, dan was er maar één oplossing. De omheining over. Gezien de staat van de omheining waren we niet de eerste die verdwaald waren. Gemakkelijk was het niet, vooral omdat ook Bailey (ons hond) erover moest maar wat hebben we plezier gehad. Deze boswandeling zullen we niet snel vergeten denk ik, haha.

Intussen was het gps-signaal terug en konden we terug ons wandeling verder zetten. Nu was het richting het plaatselijke vliegveld van Geraardsbergen. Deze hebben we bereikt via kleine wandel paadjes. Onderweg enkele lama’s tegengekomen. 

Eventjes moesten we terug door een bos. Toen dacht ik: Hopelijk zijn de wandelpaden hier wel duidelijk zichtbaar. En dat waren ze ook. Oef! Maar hier waren de wegen tot 2 keer toe volledig versperd door omliggende bomen. Terwijl dat de kinderen de tijd van hun leven hadden om over die bomen te klimmen, heb ik met Bailey gekozen om er rondom te gaan. Een hond en klimmen is nu ook niet dat haha. 

Uiteindelijk zijn we aan gekomen aan het vliegveld en we hadden geluk. Het vliegveld was wegens corona gesloten, maar ze waren een sportvliegtuig aan het testen waardoor er toch iets te zien was. 

Nadat de kinderen het groot vliegtuig, die daar stond ter decoratie, volledig hebben geïnspecteerd, was het tijd om terug op wandel te gaan. We moesten dus terug het bos in. Ondanks dat de kinderen het reuze naar hun zin hadden, hoopte ik stiekem dat mijn gps toch niet weer zijn signaal zou verliezen. 

Volgende  keer neem ik mij een abonnement op  viewranger, dan heb je offline kaarten en verlies je dus niet u route wanneer het signaal zwakker wordt. Tja ervaring baart kunst zeggen ze….

Gelukkig waren de paden deze keer wel goed zichtbaar. Alles wees zijn eigen uit en nu zijn we vlotjes aan de overkant van het bos geraakt zonder een ommetje te moeten doen. 

Kortom, hou je van avontuur en het onvoorspelbare dan is deze wandeling zeker iets voor u. Het bos op zijn eigen was niet altijd duidelijk, maar zeker de moeite om te zien. Hij is ook niet erg groot waardoor als je toch zou verdwalen dan kom je toch nog vrij snel uit aan de openbare weg.

Geocaching

Aan de ingang van het vliegveld was er een cache verstopt. Na een beetje zoeken is het uiteindelijk Dylan die hem gevonden heeft

Coördinaten

Cache 1: Alle kleuren van de regenboog

Route uitgestippeld

Heb je nog vragen, aarzel dan niet om deze te stellen in de comments of via het contact formulier. Nog veel wandelplezier.

Volgen:Follow Wandelfluisteraar on WordPress.com