Het blotevoetenpad van Lieteberg

Het blotevoetenpad van Lieteberg in Zutendaal

In deze Corona tijden hebben we ons vakantie gepland in eigen land. Houthalen-Helchteren in Belgisch-Limburg.
Fervente wandelaars zoals we zijn, konden we niet beter kiezen. Zo een mooie streek. Eén wandelingetje sprong echter bovenop de andere. Het blotevoetenpad van Lieteberg in Zutendaal. De bedoeling is dat je 3 km lang op je blote voeten wandelt over verschillende grondsoorten. Zachte grond, verschillende soorten stenen, modder, water, …
Over heel het parcours vind je bruggetjes en houtstronken die de wandeling net iets avontuurlijker maken. Ideaal als gezinsuitstap.

Blotevoetenpad, Entomopolis en vlinderkoepel

Naast het blotevoetenpad kan je ook Entomopolis bezoeken. Een insecten museum. Wij doen geen halfwerk dus hebben we gekozen voor het totaalplaatje blotevoetenpad + Entomopolis en vlinderkoepel. Voor onze vieren hebben we 36 euro betaald voor een namiddagje pret. (2 volwassenen en 2 kinderen). Als je een combiticket koopt of je kind is kleiner dan 1 m 20 dan krijg je korting.

Door de corona maatregelen is het verplicht om vooraf online te reserveren. De plaatsen zijn beperkt. We hadden geluk, want er was geen al te goed weer voorspeld waardoor we de dag zelf nog konden reserveren. Bij goed weer is het raadzaam om de dag ervoor te reserveren. De buienradar gaf geen regen op in de namiddag dus hebben we het ons gewaagd. Aan de balie hebben we ons toegangsticketten gekocht. Deze moesten we goed bijhouden want we hadden ze nodig om door de ijzeren hekken te komen. Die kom je ook nog tegen aan het Entomopolis museum en de Vlinderkoepel.

Een beetje verder moet je u schoenen uitdoen (verplicht) en kan je deze in een locker steken. Voor het kastje te openenen en te sluiten heb je één euro nodig. Die krijg je later terug.

Hindernissen en avontuur op het blotevoetenpad

Ok, we zijn startklaar. In het begin waren onze kinderen niet echt overtuigd dat het een leuke wandeling zou worden.
Ze vonden het gedacht van de modder vies en raar om op hun blote voeten te wandelen. Maar na een kwartiertje gewenning waren ze al bijgedraaid. Het was geen gewoon parcours. Al snel kwamen we de eerste houten balken tegen waar we over moesten lopen. Die zijn we regelmatig tegengekomen tijdens ons parcours. Samen met enkele bruggetjes zorgen deze voor enige afwisseling. Wat de kinderen heel leuk vonden. Voor de mensen die minder behendig zijn kon je ook gewoon naast de hindernissen lopen.

Ups en downs

De wandeling verliep ook alles behalve vlak. Tijdens onze tocht zijn wij heel veel hoogte verschillen tegengekomen.
Deze vergen toch wel de nodige behendigheid en uithouding. Meestal moest je dan over stenen of houten trappen lopen. De trap waar je op houtstronkjes naar boven moest was voor mij toch een uitdaging. Hij was niet alleen hoog maar die stronken zorgden voor de nodige spierkrampen in de voeten en een echte kuitvreter 😂

Modder

Eindelijk boven geraakt. Daar stond een nieuwe uitdaging te wachten. Een doolhof. Al was het gewoon het pad volgen, leek er nooit geen eind te komen aan dat doolhof. En dan kwam de modder. Tegen mijn verwachtingen in vond ik het wel leuk om door het slijk te wandelen. Het voelde erg zacht aan en op plaatsen waar de zon op scheen was het nog warm ook.
De vieze voeten moet je er maar bijnemen. Tijdens het parcours zijn er geregeld plassen waar je u voeten kan afspoelen. De ene plas al wat groter dan de andere.

Water

Tot nu toe hebben we hindernissen, stenen, houtbalken en brugjes gehad, nu is het de beurt aan het water. De eerste water strook die je tegenkomt valt best wel goed mee. Deze komt net boven de enkels ongeveer en de ondergrond is er zacht. (zandbodem).

De tweede is iets meer avontuurlijk. Daar kan het water, als het de dagen ervoor veel geregend heeft, wel tot 60 cm hoog komen. Aan de kindjes hebben ze wel gedacht. Er ligt een houtstronk in het water waardoor het voor hen niet zo diep is. Je kan er ook naast lopen, maar dat baantje is zo glad en smal dat je er beter door loopt.

Het water bevind zich in een dal omringd door bomen waardoor de zon er niet aankan en het water erg koud aanvoelt. Wij waren er al tien minuten uit en ons benen voelden nog altijd lekker fris aan.

Verschillende soorten stenen op het blotevoetenpad

Tijdens ons wandeling zijn we verschillende soorten stenen tegenkomen. Van kleine kiezels, die tussen de tenen komen vast te zitten, tot kleine rotsen, puntig, hoekig, afgerond, …. geen soort dat ontbreekt. Allemaal verschillende prikkels voor onze voeten. Op een gegeven moment dacht ik, dat gaat hier fout lopen. Hoelang nog eer er iemand kwetsuren gaat oplopen? Geloof het of niet maar onze voeten hebben het allemaal overleeft.

Een hoge uitkijktoren

Op een gegeven moment kom je aan een grote uitkijktoren. Het zag er niet zo uit, maar toen we begonnen te klimmen bleek deze toch erg hoog te zijn. Mijn man vertrouwde het niet en is gestopt met klimmen eens aangekomen op het tweede verdiep. Wij zijn verder gegaan. Ook hier is de nodige uithouding een vereiste. Wat was het hoog. Eens we boven waren kregen we een prachtig zicht over de heide.

Ons wandeling vordert en komt stilletjes aan haar eind. We hoorden geritsel van water. Eens we gevonden hadden vanwaar dat vandaan kwam zagen we een mooie bergopwaarts riviertje. Mijn man zei nog: Ik zie hier niemand dus hier zal het pad niet zijn. We gaan door met ons wandeling en plots stonden we aan de voet van dat riviertje. En ja hoor, het pad was dus wel die kant op.

We moesten een heel eind naar boven. Dat watervalletje was maar liefst een veertig tal meters lang. Hoe hoger we kwamen, hoe sneller het water stroomde. Ons voetjes waren zo goed als schoon eens we boven waren. Dit was een zeer leuke ervaring. Al was het opletten op eventueel gladde stenen.

Aan het einde van de wandeling was er een plaats met kraantjes waar je uw voetjes kon afspoelen. Ook het schuurborsteltje waren ze niet vergeten. Het enige wat er ontbrak was iets voor de voetjes af te drogen. Misschien heb ik erover gekeken, maar alleszins niets gezien. Gelukkig had ik een handdoek bij. Nadat we onze schoenen hadden aangedaan mochten we naar Entomopolis. Hier heb je terug je tickets nodig om binnen te kunnen.

Entomopolis, het insectenmuseum

Voor deze een beetje geaarzeld of we het al dan wel of niet gingen doen. Musea zijn niet altijd even boeiend voor kinderen. Maar deze had toch enkele troeven dat onze kinderen heel leuk vonden. Naast allerlei echte insecten zoals spinnen, kevers, wandelende takken was er ook een mierenparcours.

Mierennest

Er was een glazen installatie bestaande uit twee glazen bakken met mierennesten. Deze bakken waren met elkaar verbonden door middel van glazen buizen. In die buizen kon je de ijverige mieren aan het werk zien. Ze gingen van de ene habitat naar de andere via die glazen buizen. De ene mier zonder iets, de andere mier met een blaadje om haar nest te bouwen. Echt heel leuk om deze werkers bezig te zien. Daarnaast waren er ook tal van info borden over de verschillende insecten.

Interactieve quiz

In de volgende zaal kon je meedoen aan een interactieve quiz. Dit was ook heel leuk gedaan. Er was een touchscreen op tafel waar een vraag op verscheen. Het antwoord was altijd een insect. Deze moest je gaan zoeken op dat scherm en aantikken. Was je antwoord fout dan kwam er een rode kruis tevoorschijn. Indien juist dan kreeg je een groen vinkje en werd het insect uitvergroot met wat extra info.

Er was ook iets met een bijtje, maar daar snapten we niet hoe het in elkaar zat. Al bij al zijn we daar een klein halfuurtje geweest en ik heb niet echt de indruk gehad dat de kinderen het vervelend vonden. Daarna mochten we naar de vlinderkoepel. Ook voor de Vlinderkoepel heb je u tickets nodig om binnen te kunnen.

Vlinderkoepel

De serre was mooi beplant met inheemse planten en er was een leuk vijvertje. Maar bij deze waren we heel snel rond. De vlinders die je in de serre kon vinden waren dezelfde als degene die hier in de natuur leven. Geen tropische vlinders. Veel nieuws hebben we dus niet gezien en we waren op een vijftal minuutjes rond. Mijn zoontje had wel een kikker gespot aan de waterval. Ook had ik een vlinder gevonden die graag een lift had want die is de hele tijd met mij gegaan op mijn vinger door de serre. Wat geamuseerde blikken van de andere bezoekers opleverde. De vlinders mag je uiteraard niet meenemen naar buiten. Daar staan heel hoge boetes op.

Daarna was het lekker genieten met een ijsje en drankje op het terras. Een leuk afsluiter van een heel mooie dag. Een heel aparte ervaring. We hebben ervan genoten.

Het blotevoetenpad in beeld

Praktische info

Adres: Zuurbroekstraat 16, Zutendaal 3690 België

Toegankelijk voor wandelwagens en rolstoelen? Nee

Huisdieren? Niet toegelaten (wel op terras)

Op de site staat dat het parcours voor jong en oud is (4-99 jaar). Maar voor de allerkleinste en oudere mensen vind ik de wandeling toch wat moeilijk. De oma van ons kinderen, 80 jaar, zou dit parcours echt niet aankunnen. Je krijgt veel hellingen en afdalingen voorgeschoteld, dit vergt de nodige uithouding en behendigheid.

Als je kinderen hebt die jonger zijn dan 2, voorzie dan zeker een draagzak. Je kan deze ook verkrijgen aan de balie, maar momenteel zijn ze niet verkrijgbaar omwille van corona. Met een baby zou ik het afraden. Je moet maar eens uitglijden of verkeerd vallen met alle gevolgen.

Benodigdheden:

  • Handdoek
  • Mondmasker (in corona tijden)
  • 1 euro voor locker

Zin in een uitje naar het blotevoetenpad en ben je op zoek naar een accommodatie? Op Tripadvisor vindt je alvast iets wat bij jou past.

Meer info over het Blotevoetenpad

Heb je nog vragen of opmerkingen, een foutje gezien, laat het weten in de comments of via het contact formulier. Nog veel wandelplezier.

ReizenReizen

Volgen: Follow Wandelfluisteraar on WordPress.com

Geef een reactie