Wandelen met kinderen? Ja dat kan. Mijn dochtertje van 6 is er bijna altijd bij en af en toe mijn zoon van 11. Als je de foto’s bekijkt op mijn facebook of instagram dan zie je altijd lachende gezichtjes. Maar is dat altijd zo? Nee, zeker niet. Als de verveling tijdens een wandeling begint toe te slaan, dan kan het best lastig worden. In deze blog geef ik je 9 tips om het wandelen aangenaam te maken voor je kinderen en tegelijk ook voor jou.
Iets wat dikwijls over het hoofd gezien wordt is de voorbereiding. Het is echter heel belangrijk dat de kinderen weten waar ze aan beginnen. Vertel over de wandeling dat je geplant hebt, wek hun curiositeit op. En willen ze uiteindelijk niet mee. Dwing ze dan ook niet. Ze moeten met hun volle gedacht mee komen. Vergeet niet dat je enkele kilometers samen gaat wandelen. Als ze al moeten starten tegen hun gedacht, bereid je dan maar voor op een potje zagen. De meest voorkomende vragen zijn dan: Wanneer gaan we naar huis? Is het nog ver? Dat wil je geen 4 kilometers lang horen. Geloof mij maar.
Vooral in het begin is het erg belangrijk dat je geen te lange wandelingen plant. Er wordt gezegd dat één kilometer per leeftijd een goede lijdraad is. Dus als je kind 6 jaar is dan zou hij 6 kilometers moeten kunnen wandelen. En dat lukt perfect voor mijn dochter. Maar in het begin was dat zeker niet het geval. Na drie a vier kilometers wou ze al naar huis.
Als ze het niet gewoon zijn dan vind ik zes kilometers voor een kind van zes best wel veel om te starten. Ideaal is een kilometer of drie. Het is belangrijk dat ze de eerste wandelingen positieve ervaringen opdoen. Want als de eerste wandeling niet leuk was dan zullen ze al veel minder gemotiveerd zijn voor de volgende keer. Las ook regelmatig rustpauzes in. Dan kan je een beetje drinken en een hapje eten.
Mijn dochter stapt na 1 jaar regelmatig wandelen, lees een paar keer per maand, met gemak zes kilometers. Als het boeiende wandelingen zijn dan lukt zelfs een kilometer of acht zonder probleem.
Bossen en parken hebben hier duidelijk de voorkeur als het om wandelen gaat. Bossen zijn avontuurlijk, je kan er beestjes spotten met een beetje geluk, verstoppertje spelen, ze zijn meestal heuvelachtig (kinderen houden van klimmen), je vind er veel paddenstoelen en bloemen, … Een bos heeft alles wat het interesse wekt van een kind. Tegenwoordig bestaan er ook speelbossen waar ze naar hartenlust kunnen ravotten.
Parken zijn hier ook altijd een succes. Meestal is er een kasteel aanwezig, veel standbeelden en monumenten, vijvers met vissen, thema tuinen, een doolhof, veel zitplaatsen, speelpleinen… Met een beetje geluk in de zomer staat er een ijskar.
Speelbos droombergen in Oombergen en Boelarebos in Geraardsbergen
Maar ook een stadswandeling heeft soms heel wat te bieden. Ik heb ooit eens een wandeling van twaalf kilometers gedaan met mijn dochtertje. Dat was een serieuze hap, al moet ik zeggen dat het zo niet geplant was. Oorspronkelijk was het een wandeling van 8 kilometers, maar we waren een beetje de weg kwijt geraakt.
12 kilometer is al veel voor een volwassen mens, laat staan voor een kind. Maar toch waren die kilometers zo voorbij. Het was net tijdens de kerst periode. Mijn dochter was zo onder de indruk van al die kerstversieringen, lichtjes, mooi versierde étalages, … Ook waren de kerken heel mooi versierd met stalletjes en waren er heel veel zitplaatsen, tavernen aanwezig waar we eventjes konden rusten. Stadswandelingen tijdens de kerst periode zijn zeker een aanrader met kinderen. Diezelfde wandeling zou echter veel minder boeiend zijn buiten die periode.
Wat hier minder in de smaak valt zijn wandelingen waar niet zoveel te beleven valt. Dat zijn dan de zogenaamde trage tochten. Dikwijls met prachtig vergezichten en panorama’s. Zeker een plus voor wandelaars, maar kinderen boeit het niet altijd al dat moois. Voor deze wandelingen kan je de hierop volgende tips toepassen om het boeiend te houden.
Nodig vriendjes uit voor een leuk wandeling met een bezoek aan het ijssalon of speeltuintje. Gegarandeerd een succes. Kies een wandeling met veel landelijke paden waar de kinderen naar hartenlust kunnen ravotten zonder gestoord te worden door het verkeer. Wij doen ook af en toe eens een wandeling met een deel van de familie. Dat vinden de kinderen ook altijd leuk.
Op mijn smartphone heb ik enkele apps geïnstalleerd die de verveling kunnen tegen gaan als deze begint op te treden.
PictureMushroom is een app die paddenstoelen identificeert. Je gaat op zoek naar paddenstoelen, je opent de app, je neemt een foto van de paddenstoel en de app geeft je allerlei informatie over de paddenstoel. Deze zegt zelfs of ze giftig zijn of niet. Al zou ik daar zeker NIET 100% op vertrouwen. De app kan ook wel eens mis zijn. Dus niet zomaar paddenstoelen aanraken en zeker niet eten.
Is een app die net hetzelfde doet als PictureMushroom, maar met planten. Het is niet alleen leuk maar ook leerrijk. Bij de planten heb je zelfs een gids hoe je ze moet verzorgen.
Beide apps zijn gratis te downloaden. Je hebt ook een betalende versie, maar voor te doen wat de kinderen er mee doen is de gratis versie meer dan voldoende.
Al heel dikwijls de redder in nood geweest. Geocaching is een wandelspel en bestaat uit het speuren van potjes (caches) die verstopt zijn in de natuur. Je moet de app downloaden. Daar heb je een kaart waar je kan zien waar die potjes verstopt zijn. Soms zit er zelfs een schat in. Meestal is dat een knikker, een kindersurprise speeltje, … Deze mag je ruilen. Dus je mag hem eruit nemen, maar je moet er iets gelijkwaardigs in de plaats terug zetten.
De potjes zijn meestal goed verstopt. In een buis, onder een steen, tussen gras, in een holle boom, … Soms zijn ze zo goed verstopt dat je ze niet vind en dat kan wat frustrerend zijn. Sommige potjes worden zo geplaatst dat ze een wandelroute vormen. Handig. Je wandelt dan van cache naar cache. Al moeten het ook geen 40 caches zijn want na een vijftien tal zijn de kinderen hier al moe gezocht. Dankzij die caches kom je soms plaatsen tegen waar je het bestaan niet van wist. Dat is zo leuk aan dit spel.
Over heel de wereld zijn er meer dan drie miljoen potjes verstopt. Dus is de kans heel groot dat er aanwezig zullen zijn op je wandelroute. Leuk voor jong en oud. Hierover volgt later nog een uitgebreide blog
Enkele jaren geleden veroorzaakte deze app een ware rage. Iedereen ging plots op pad om al die wezentjes te vangen. Op sommige plaatsen was het een overrompeling alom. Gebaseerd op de tekenfilms is het dus de bedoeling dat je op pad gaat. Via de app kan je zien waar deze beestjes zich bevinden en kan je ze gaan vangen. Waar je ook ga, er is altijd wel een Pokémon in de buurt, overal ter wereld. Als je in de buurt van een Pokémon zijt dan gaat je smartphone trillen vervolgens kan je hem vangen met een poké-ball.
Naast de Pokémons heb je ook pokéstops. Deze bevinden zich aan bezienswaardigheden zoals historische gebouwen, standbeelden, monumenten, …
Naast Pokémons vangen kan je ook een gevecht starten met een speler die in de buurt is. Op die manier kan je Pokémon evolueren en kan jij een grote trainer worden.
Zoals bij de meeste apps is er ook een “vriend” functie. Als je iemand op je vriendenlijst zet kan je Pokémons en cadeautjes ruilen. Later in het spel zal je ook de vraag hebben of je bij een team wilt aansluiten.
Pokémon go is een zeer uitgebreide app waar je kinderen een tijdje zoet zullen mee zijn.
Tijdens de corona lockdown heeft het wandelen enorm aan populariteit gewonnen. Men mocht niets meer doen. Behalve wandelen. In die periode zijn er heel wat projecten uit de grond gekomen om het wandelen leuker te maken. Happy stones is eentje ervan.
Tijdens ons wandeling in het Park van Edingen, had mijn zoon een heel bijzondere steen gevonden. Het was een ronde kei, een kindervuist groot. Daar was een dino op geschilderd en op de achterkant stond de naam van een Facebookpagina en vanwaar de steen afkomstig was. Geen idee wat we ermee moesten dus hebben we hem teruggelegd.
Het is pas ’s avonds als ik naar die facebookpagina surfte dat ik wist hoe de vork aan de steel zat. Iemand had dus die steen geverfd en daar afgelegd. De bedoeling is om die steen te laten reizen. Dus deze mocht zeker met ons mee. Spijtig dat we dat toen niet wisten.
Als je zo een steen vind mag je hem dus meenemen, je gaat naar die facebookpagina en laat weten dat je hem meegenomen hebt. Je laat het ook weten wanneer je hem ergens dropt. Op die manier kan de eigenaar zijn steen een beetje opvolgen. In tegenstelling van geocaching worden die stenen niet verstopt. Je moet ze op een plaats afleggen die goed zichtbaar is.
Intussen is de interesse goed gewekt bij de kinderen en zijn ze volop bezig met hun eigen Happy stones te maken. Deze zullen dus ook binnenkort in de natuur gedropt worden. Veel moet je niet hebben en het is erg simpel.
Benodigdheden
Werkwijze
Was de steen en laat hem goed drogen. Wil je dat de acrylverf er beter op blijft plakken, kan je een primer gebruiken, maar dat is niet echt nodig. Maak aan de voorkant een mooi tekening met de acrylstiften. Aan de achterkant schrijf je vanwaar de steen afkomstig is en de facebookgroep waar je lid van bent. Er bestaan verschillende groepen, ook regionale waar je kan bij aansluiten.
Handig is ook dat je erbij vermeld of de steen moet reizen of dat je hem mag houden. Als mensen hem vinden zoals wij, die niet op de hoogte zijn van het spel, dan weten zij ook meteen dat ze hem mogen meepakken. Laat de steen goed drogen en breng daarna 2 lagen vernis. Laat goed drogen en klaar is kees. De steen kan aan zijn reis beginnen.
Heel erg bedankt aan de artiesten afkomstig van de Facebookgroep “Be inspired by: Happy Stones” die deze happy stones hebben gemaakt en toelating hebben gegeven om deze foto’s te gebruiken. Top.
Niets dat vervelender is dan wandelen met pijnlijke voeten. Zorg er voor dat u kind geen reden heeft om te klagen en voorzie goede wandelschoenen die goed de voeten ondersteunen. Het hoeven geen dure wandelschoenen te zijn. Kinderen groeien daar heel snel uit. Er bestaan al heel goede wandelschoenen voor kinderen tussen de 30 en 40 euro’s.
Hier hebben ze de wandelschoenen van Gelert. Een heel degelijke kwalitatieve wandelschoen. Na bijna een jaar intensief gebruik en intensief gewassen zijn ze nog steeds als nieuw. Binnenkort worden ze vervangen wegens te klein. Deze kunnen zeker nog een rondje mee en worden dan ook aangeboden op de Tweede hands markt. Dan krijg je nog een deel van u geld terug.
Dikwijls worden kinderen met laarzen op pad gestuurd. Niet doen. Laarzen ondersteunen de voeten niet en zijn niet prettig om er lang mee te wandelen. Er zullen zich ook veel sneller blaren vormen op de voeten. Een wandelschoen is volledig waterdicht, ondersteunt de voeten en gemakkelijk te onderhouden.
Het is meestal van korte duur, maar accessoires kunnen ook leuk zijn voor de kinderen tijdens een wandeling. Vooral als ze nieuw zijn. Mijn dochter vind het super om foto’s te trekken en mijn zoon loopt meestal voorop met een wandelstok om de baan netel vrij te maken.
Een afritsbare wandelbroek heeft hier ook furore gedaan. Toen konden we niet snel genoeg vertrekken. De broekspijpen eraan en eraf doen vonden ze hier heel leuk. Ze hebben hier ook hun eigen rugzakje die ze zelf klaarmaken voor vertrek.
De tieners zijn echter de moeilijkste groep om mee op wandel te krijgen. Dit zie ik ook heel erg aan mijn zoon de laatste tijd. Hij wordt elf en besteed al maar meer tijd met zijn vrienden. Tijd doorbrengen met pa en ma is niet meer cool. Spijtig, maar ik blijf erbij dat het hun eigen keuze moet zijn of ze mee komen of niet.
Als ouder is het ook een beetje een vorm van kunnen loslaten. Die trend is dan ook niet alleen bij het wandelen maar ook voor andere activiteiten. Uiteindelijk als ze een goede herinnering hebben met het wandelen tijdens hun kindertijd dan is de kans ook heel groot dat ze later terug met jou op pad gaan.
Heb je nog vragen of opmerkingen, een foutje gezien, laat het mij weten in de comments of via het contact formulier. Nog veel wandelplezier.
Volgen: Follow Wandelfluisteraar on WordPress.com